Μηχανισμός Αντικυθήρων

Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων (γνωστός και ως αστρολάβος των Αντικυθήρων ή υπολογιστής των Αντικυθήρων) είναι ένα αρχαίο τέχνημα που πιστεύεται ότι ήταν ένας μηχανικός υπολογιστής, που παρουσιάζει επιφανειακές ομοιότητες με έναν ωρολογιακό μηχανισμό.

Ανακαλύφθηκε σε ναυάγιο ανοικτά του Ελληνικού νησιού Αντικύθηρα. Χρονολογείται πριν από την ημερομηνία του ναυαγίου, το οποίο συνέβη γύρω στο 100 π.Χ. Το ναυάγιο ανακαλύφθηκε το 1900 σε βάθος περίπου 40 μέτρων και πολλά αγάλματα και αντικείμενα ανασύρθηκαν από σπογγαλιείς και βρίσκονται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Ο μηχανισμός είναι η αρχαιότερη σωζόμενη διάταξη με γρανάζια και έχει προβληματίσει και συναρπάσει πολλούς ιστορικούς της επιστήμης και της τεχνολογίας αφότου ανακαλύφθηκε.

Αποτελεί το μοναδικό αρχαίο εύρημα το οποίο φέρει κλίμακες με διαβαθμίσεις και ενδείξεις.

Είναι φτιαγμένος από μπρούτζο, οι διαστάσεις του ήταν 32X20X10 εκατοστά και ήταν μέσα σε ένα μεταλλικό κουτί με ξύλινο πλαίσιο.

Ο κύριος μηχανισμός περιλαμβάνει γρανάζια με δόντια που έχουν κοπεί με κλίση 60ο, καθώς επίσης ένα διαφορικό σύστημα για την εκτέλεση αφαιρέσεων, κάτι που δηλώθηκε για ευρεσιτεχνία στην Αγγλία το έτος 1832.

Μαρτυρά την εξαιρετική γνώση μαθηματικών και μηχανολογίας των αρχαίων Ελλήνων. Είναι ανώτερος κάθε άλλου ωρολογιακού μηχανισμού, παρόμοιας πολυπλοκότητας, που κατασκευάστηκε για περισσότερο από μία χιλιετία μετά. Το επίπεδο μηχανολογικού σχεδιασμού του μηχανισμού είναι σε κάθε περίπτωση εκπληκτικό.

Για την ικανότητα κατασκευής πολύπλοκων μηχανισμών από γρανάζια κατά την αρχαιότητα, έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες, γιατί ουσιαστικά σαφή αναφορά στους οδοντωτούς τροχούς έχουμε για πρώτη φορά από τον αλεξανδρινό μηχανικό Ήρωνα. Όμως υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν τον Αρχιμήδη ή και τον Κτησίβιο ως πιθανούς εφευρέτες του οδοντωτού τροχού.

Ο Αριστοτέλης αναφέρεται σε γρανάζια περί το έτος 330 π.Χ., ο δε Φίλων εκ Βυζαντίου (~260-200 π.Χ.) είναι ο πρώτος που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα ότι τα έχει χρησιμοποιήσει.

Ο Αρχιμήδης είναι γνωστός για τις πολύπλοκες κατασκευές του που αναπαριστούσαν τις κινήσεις των άστρων και των πλανητών στο στερέωμα, έχουμε όμως πληροφορίες μόνο για το τι λειτουργίες εκτελούσαν και όχι για το πως τις εκτελούσαν. Πιθανότατα όμως ο τρόπος λειτουργίας τους να ήταν παρόμοιος με του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Την σφαίρα του Αρχιμήδη έχουν αναφέρει οι Πάππος, Πρόκλος, Σέξτος Εμπείρικος, Φιρμίκιος, Μαρτιανός Καπέλλα, Οβίδιος και Τερτυλλιανός, όμως την σημαντικότερη μαρτυρία δίνει ο Κικέρων.

Με τα νεότερα ευρήματα γίνεται φανερό ότι η τεχνολογία αυτή διατηρήθηκε και στο Βυζάντιο. Εχει βρεθεί παρόμοιος Βυζαντινός μηχανισμός, κατασκευασμένος γύρω στο 500 μ.Χ., που σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση στο Μουσείο επιστημών του Λονδίνου.

Αντίστοιχος μηχανισμός περιγράφεται από τον μεταγενέστερο Άραβα Αλ Μπιρουνί. Ένα μεγάλο ποσοστό αρχαίων τεχνολογικών κατακτήσεων αφομοιώθηκε από τους Άραβες. Όπως είναι επίσης γνωστό πλήθος αρχαίων ελληνικών πραγματειών έχουν διασωθεί μόνο σε αραβικές μεταφράσεις.

Η τεχνολογία των οδοντωτών τροχών εξελίχθηκε στην ωρολογοποιεία που εμφανίστηκε και άνθησε τον 13ο και 14ο αιώνα.

Μηχανισμός Αντικυθήρων ΙΙ

The Antikythera Mechanism Research Project

The Antikythera Mechanism Research Project

The Antikythera Mechanism Research Project

Η ομάδα του προγράμματος για τη μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων (The Antikythera Mechanism Research Project) άρχισε τις εργασίες της το φθινόπωρο του 2005 αξιοποιώντας τις πλέον ρηξικέλευθες τεχνολογίες (προϊόντα των εταιρειών Hewlett Packard, Χ-Tek Systems UK, Volume Graphics).

Ειδικευμένοι επιστήμονες της Hewlett-Packard (ΗΡ Labs, Καλιφόρνια) ανέπτυξαν το πρωτοποριακό σύστημα ψηφιακής απεικόνισης ΡΤΜ Dome. Με αυτό έγινε δυνατή η «επανεμφάνιση» σχεδόν σβησμένων κειμένων και στοιχείων της επιφανείας του Μηχανισμού.

Ερευνητές της εταιρείας Χ-Tek, σχεδίασαν και ανέπτυξαν τον πρωτοποριακό τομογράφο Blade Runner, ειδικά για τη μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων (βάρους 8 τόνων).

Τα αποτελέσματα την έρευνας επιβεβαίωσαν ότι ο μηχανισμός φέρει 30 οδοντωτούς τροχούς οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από 10 άξονες. Η λειτουργία του μηχανισμού κατέληγε σε τουλάχιστον 5 καντράν, με έναν ή περισσότερους δείκτες για το καθένα. Με τη βοήθεια του τομογράφου έχουν διαβαστεί αρκετές από τις επιγραφές που υπήρχαν στους περιστρεφόμενους δίσκους οι οποίες αφενός αφορούσαν ονόματα αστρονομικών σωμάτων και αφετέρου οδηγίες χρήσης του.

Η επιγραφή στο μεγάλο κομμάτι αναγράφει τα εξής :

ΕΣΠΕΡΙΑ – ΥΑΔΕΣ ΔΥΟΝΤΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ – ΤΑΥΡΟΣΑΡΧΕΤΑΙΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

ΛΥΡΑΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΑ – ΠΛΕΙΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ -ΥΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΔΙΔΥΜΟΙΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ – ΑΕΤΟΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΟΣ

ΑΡΚΤΟΥΡΟΣΔΥΝΕΙΕΩΙΟΣ

…το βράδυ – Οι Υάδες δύουν το βράδυ – Ο Ταύρος αρχίζει ν’ ανατέλλει

Η Λύρα (Βέγας) ανατέλλει το βράδυ – Οι Πλειάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Υάδες ανατέλλουν το πρωί – Οι Δίδυμοι αρχίζουν ν’ ανατέλλουν

Ο Αετός (Αλτάιρ) ανατέλλει το βράδυ – Ο Αρκτούρος δύει το πρωί

Η επιγραφή στο πίσω θυρόφυλλο αναγράφει:

ΠΡΟΕΧΟΝΑΥΤΟΥΣ … ΜΟΝΟΙ – ΦΕΡΕΙΩΝΗΜΕΝΕ – ΤΟΣΤΟΔΕΔΙΑ – ΤΗΣΑΦΡΟΔΙΤΗΣ – ΓΝΩΜΩΝ ΣΥ-ΗΛΙΟΥΑΚΤΙΝ ΜΙΝΟΘΕΛΕΞΗΛΘΕΝ – ΤΗΣΠΡΩΤΗΣΧΩΡΑΣ ΓΝΩΜΟΝΙΑΔΥΟΩΝΤΑΚΡΑ – ΦΕ ΡΟ – ΤΕΣΣΑΡΑΔΗΛΟΙΔΟΜΕΝΤ ΤΗΣ ΟCL ΙΘL ΤΟΥ – ΣΙΣ Σ ΣΚΓ ΣΥΝΓΕΙΝΟΜΕΝΟΙ -ΟΣΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΟΛΗ – ΕΓΛΕΙΠΤΙΚΟΙΣ – ΟΜΟΙΑ ΤΟΙΣ ΕΠΙΤΗΣΕ – ΦΕΡΕΙΤΑ

Προεξέχοντας …μόνοι – φέρει απ’ τις οποίες η μια – και η άλλη – της Αφροδίτης – ο γνώμονας- την ηλιακτίδα – απ’ όπου βγήκε από – την πρώτη χώρα -δυο γνωμόνια των οποίων τα άκρα φέρουν – τέσσερα, το ένα δείχνει -τα 776 χρόνια, 19 χρόνια του-233 συμβαδίζοντας – ώστε να διαιρεθεί η όλη – εκλειπτική – παρόμοια με εκείνα που πάνω στη – φέρει

Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων είναι ένα εξαίρετο αποτέλεσμα εφαρμογής επιστημών στην πράξη : Μαθηματικών, Γεωμετρίας, Αστρονομίας και Μηχανικής. Η πολυπλοκότητα αλλά και η καταπληκτική ακρίβεια της κατασκευής μας δείχνει ότι είναι ένας μηχανισμός που δεν κατασκευάστηκε στην τύχη, αλλά ήταν προϊόν εξελίξεως και πρέπει να βασίστηκε σε κάποιο παλαιότερο μηχανισμό, ίσως από κάποιο εργαστήριο που κατασκεύαζε παρόμοιους μηχανισμούς. Η μεγάλη ακρίβεια στην κοπή των γραναζιών δείχνει τις υψηλές δυνατότητες της μεταλλοτεχνίας του πρώτου π.Χ. αιώνα.

«Στους Ελληνιστικούς χρόνους, η μαθηματική επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο ώστε να υπάρχουν μοντέλα περιγραφής της κίνησης των ουρανίων σωμάτων, είτε όλων μαζί είτε του κάθε πλανήτη χωριστά. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που επετεύχθη η δημιουργία ενός περίπλοκου οργάνου. Γνωρίζουμε ότι ο Αρχιμήδης είχε δημιουργήσει μια μηχανική ουράνια σφαίρα… και ένα πλανητάριο… Μετά τη δολοφονία του φιλοσόφου, αυτά μεταφέρθηκαν από τον στρατηγό Μάρκελλο στον Ναό της Αρετής κοντά στο Καπιτώλιο, όπου έμειναν για πολλά χρόνια, αλλά αργότερα χάθηκαν τα ίχνη τους».
Ξενοφών Μουσάς, αναπληρωτής καθηγητής Φυσικής Διαστήματος και διευθυντής του Εργαστηρίου Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

«Ο μηχανισμός των Αντικυθήρων εμφανίζει αξιοσημείωτη οικονομία και εφευρετικότητα σχεδιασμού. Αποτελεί μάρτυρα του εξαιρετικού τεχνολογικού δυναμικού της αρχαίας Ελλάδας , το οποίο προφανώς απωλέσθη στους κόλπους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας».

Με αυτή την φράση ολοκληρώνεται το άρθρο της πολυεθνικής ομάδας ερευνητών (The Antikythera Mechanism Research Project) που από το 2005 ασχολήθηκε με την μελέτη του Μηχανισμού των Αντικυθήρων και τον Νοέμβριο του 2006 δημοσίευσε την εργασία αυτή στην επιθεώρηση Nature.

Μηχανισμός Αντικυθήρων

Μηχανισμός Αντικυθήρων ΙΙ

Θάλασσες

Το ψάρι είπε στο άλλο ψάρι:

«Πάνω από τούτη τη θάλασσα είναι μια άλλη, με πλάσματα που κολυμπούν εκεί και ζουν εκεί, όπως εμείς ζούμε εδώ».

Το ψάρι απάντησε:

«Τι τρέλα! Αφού ξέρεις πως καθένας που βγαίνει από τη θάλασσά μας, ας είναι και για τόσο δα, πεθαίνει. Ποιος σου είπε για άλλες ζωές σε άλλες θάλασσες»;

Χαλίλ Γκιμπράν, Ο Προφήτης

Σείκιλος-Ευτέρ[πη]

«Οσον ζής φαίνου,

Μηδέν όλως σύ λυπού

Προς ολίγον εστί το ζήν

Το τέλος ο χρόνος απαιτεί».

(«Όσο ζεις, να λάμπεις
Μη λυπάσαι καθόλου
Η ζωή είναι σύντομη
Ο χρόνος οδηγεί στο τέλος»)

Η αρχαιότερη, ολοκληρωμένη μουσική σύνθεση (με μουσική σημειογραφία) στον κόσμο, που έχει ανακαλυφθεί, μέχρι τώρα.

Πρόκειται για επιτάφια επιγραφή που ένας λυρικός ποιητής και μουσικός των ελληνιστικών χρόνων, ο Σείκιλος, αφιέρωσε στη γυναίκα του, Ευτέρπη, πάνω σε μια μικρή στρογγυλή μαρμάρινη στήλη, χρονολογούμενη από τον 2ο αι. π.Χ.Ανακαλύφθηκε από το W. Μ. Ramsay το 1883, κοντά στις αρχαίες Τράλλεις της Μ. Ασίας. Η στήλη χάθηκε κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος της Μικράς Ασίας (1922), αλλά αργότερα βρέθηκε πάλι, σπασμένη στη βάση της.

Μια γυναίκα τη χρησιμοποιούσε ως ανθοστήλη στον κήπο της, και η βάση ήταν κομμένη οριζόντια. Σήμερα εκτίθεται στο εθνικό μουσείο της Δανίας.

Το ποιητικό κείμενο της επιγραφής αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο, χωρίς μελωδία, είναι η αφιέρωση.

«Εικών η λίθος ειμί, τίθησί με Σείκιλος ένθα μνήμης αθανάτου, σήμα πολυχρόνιον»

(Εικόνα είμαι, αυτή η πέτρα· ο Σείκιλος με αφιερώνει σε αθάνατη μνήμη, ένα μνημείο για πολλά χρόνια).

Το δεύτερο μέρος, το κυρίως επιτάφιο, με μουσική, είναι οι στίχοι, την μετάφραση των οποίων είδαμε στην αρχή.

Το επιτάφιο τελειώνει με τις λέξεις » Σείκιλος-Ευτέρ[πη] » (ο Σείκιλος στην Ευτέρπη).

Οι νότες της αρχαιοελληνικής σημειογραφίας δεν ήταν παρά γράμματα που γράφονταν πάνω από τις συλλαβές των στίχων, ενώ οι χρονικές αξίες συμβολίζονταν με κάποιες γραμμές που γράφονταν πάνω από τα γράμματα (π.χ. ένας χρόνος = καμία γραμμή πάνω από το γράμμα, δύο χρόνοι = μία παύλα πάνω από το γράμμα, τρεις χρόνοι = μια γωνία και ένας κύκλος κτλ.).

Στην παραπάνω εικόνα διακρίνονται καθαρά τα μουσικά σύμβολά πάνω από τις συλλαβές και στην κορυφή της σελίδας, η μελωδία «μεταφρασμένη» στη σημερινή δυτική σημειογραφία.

Λακότα Σιούχ

Οι αντιπρόσωποι των Λακότα Σιούχ ανακήρυξαν στις 19 Δεκέμβρη 2007 καθεστώς κυρίαρχου έθνους.

Δίνοντας συνέχεια στην από 17 Δεκέμβρη αποχώρηση από όλες τις προϋπάρχουσες συμφωνίες μεταξύ του έθνους των ινδιάνων Λακότα Σιουχ και του Αμερικάνικου κράτους, οι ινδιάνοι Σιουχ ανακήρυξαν καθεστώς κυρίαρχου έθνους, απόφαση που τίθεται σε άμεση εφαρμογή και είναι μη αναστρέψιμη.

«Είναι μεγάλη στιγμή για το έθνος των Σιούχ. Η αποικιοκρατικοί νόμοι των Ενωμένων Πολιτειών φτάνουν στο τέλος τους. Το Αμερικάνικο κράτος δεν σεβάστηκε τις συμφωνίες και για αυτό είμαστε τώρα εδώ».

Η τετραμελής αντιπροσωπία που ταξίδεψε στην Ουάσινγκτον μετέφερε την απόφαση της ολοκλήρωσης των διεργασιών στο εσωτερικό των κοινοτήτων Λακότα « Στην απόφασή μας να δώσουμε τέλος στην συνεχιζόμενη εκμετάλλευση των ανθρώπων, της γης, των νερών, των παιδιών μας αποφασίσαμε απλά να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας» δήλωσε ο πρώην αντιπρόσωπος των ινδιάνων στα Ηνωμένα Έθνη.

Ο φυσικός χώρος των Λακότα Σιούχ εκτίνεται σε πέντε πολιτείες ( Βόρια και Νότια Ντακότα, Ουαόμινγκ, Νεμπράσκα και Μοντάνα) και οι εκπρόσωποί τους δήλωσαν ότι αν το Αμερικάνικο κράτος δεν προχωρήσει σε άμεσες διπλωματικές διαπραγματεύσεις με το ινδιάνικο έθνος, θα αρχίσουν τις διαδικασίες μεταφοράς και έκδοσης νέων ιδιοκτησιακών καθεστώτων για χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα γης και ιδιοκτησίας στην περιοχή των 5 πολιτειών.

Ενέργειες γίνονται για να επιστρέψουν οι ινδιάνοι αντιπρόσωποι στα Ηνωμένα έθνη, ενώ έγινα επαφές με τον ινδιάνο πρόεδρο της Βολιβίας Εβο Μοράλες και υπάρχει εντονότατο ενδιαφέρον από την μεριά της Βενεζουέλας για κάθε είδους υποστήριξη και αλληλεγγύη.

«Μετά από 150 χρόνια αποικιοκρατικού στραγγαλισμού υπάρχει μόνο μια εναλλακτική πράξη, να επαναφέρουμε την ελευθερία και την αγάπη για αυτήν στην ζωή των καταπιεσμένων.»

«Είμαστε οι λάτρεις της ελευθερίας από τις ρεζέρβες των ινδιάνων Σιουχ στη Νεμπράσκα στη Βόρια και Νότια Ντακότα, στη Μοντάνα που υποφέραμε την πολιτιστική και φυσική γενοκτονία του αποικιακού απαρτχάιντ που υποχρεωθήκαμε να ζούμε. Είμαστε εδώ για να σπάσουμε τις συμφωνίες του χτές και να χτίσουμε μία ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα. Ειδοποιούμε την Οικογένεια των Εθνών ότι από τώρα αναλαμβάνουμε την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας.»

Η ιδιοκτησία είναι κλοπή

Ασκητικά

«Κλοπή είναι η οπωσδήποτε και οθενδήποτε αποκτηθείσα ιδιοκτησία»

( η ιδιοκτησία είναι κλοπή, από όπου και όπως κι αν αποκτήθηκε).

«Ο Θεός δεν αγαπά αυτό που γίνεται αναγκαστικά, αλλά αυτό που κατορθώνεται με την αρετή. Η αρετή επιτυγχάνεται με την ελεύθερη προαίρεση».

Ομιλία προς Πλουτούντας ( = αυτούς που πλουτίζουν)

«Ως πότε θα είναι παντοδύναμο το χρήμα, ως πότε θα κυβερνά ο πλούτος, η αιτία όλων των πολέμων, για τον οποίο κατασκευάζονται τα όπλα και ακονίζονται τα ξίφη;»

Καθελώ μου τας αποθήκας (= αδειάζω τις αποθήκες μου)

«Ή ο μεν ενδεδυμένον απογυμνών λωποδύτης ονομασθήσεται, ο δε γυμνόν μη ενδύων , δυνάμενος τούτον ποιείν, άλλης τινός προσηγορίας άξιος; Του πεινώντος εστιν ο άρτος, ον συ κατέχεις, του γυμνητεύοντος το ιμάτιον ο συ φυλάσσεις εν αποθήκαις, του ανυποδήτου το υπόδημα ο παρά σοι κατασήπεται, του χρήζοντος το αργύριον ο κατορύξας έχεις. Ώστε τοσούτους αδικείς, όσους παρέχειν ηδύνασο».

( Αν αυτός που γυμνώνει τον ντυμένο, ονομάζεται λωποδύτης, αυτός που δεν ντύνει τον γυμνό, ενώ μπορεί, αξίζει διαφορετική ονομασία;

Το ψωμί που κατέχεις είναι του πεινασμένου, το ρούχο που φυλάς στην αποθήκη σου είναι του γυμνού, το παπούτσι που δεν χρησιμοποιείς είναι του ξυπόλητου, το χρήμα που καταχωνιάζεις είναι του φτωχού.

Ολους αυτούς που θα μπορούσες να τους τα δώσεις, αλλά δεν το κάνεις, τους κλέβεις).

«Η παιδεία είναι η μόνη από τα αποκτήματα που δεν αφαιρείται και όσο ζει ο άνθρωπος και όταν πεθάνει παραμένει.»

**********

Ο Βασίλειος Καισαρείας, γνωστότερος ως Μέγας Βασίλειος γεννήθηκε πλούσιος, γύρω στο 330.Σπούδασε στην Αθήνα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, αλλά και όλη την επιστήμη της εποχής του, που ησχολείτο με τα όντα.Εμαθε εννέα επιστήμες.

Eγινε καθηγητής της ρητορικής.

Η θεολογία που ανέπτυξε δεν ήταν ακαδημαϊκή, ορθολογιστική, συναισθηματική ή αισθητική, αλλά καθαρά υπαρξιακή και υπήρξε το έδαφος πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η Β Οικουμενική Σύνοδος, δυο χρόνια μετά την κοίμηση του.

Υποστήριξε την ωφέλεια της μελέτης των ελληνικών συγγραμμάτων και επιστημών.

Μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς.

Ετρωγε μόνο κριθαρένιο ψωμί και χόρτα.

Στην εποχή του η κοινωνική πρόνοια ήταν άγνωστη έννοια.

Εφτιαξε κοντά στην Καισάρεια μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία, σχολεία, σχολές επαγγελματικής εκπαίδευσης κ.α.

Τους λεπρούς, που την εποχή εκείνη ήταν απόβλητοι από την κοινωνία, τους φρόντιζε ο ίδιος.

Ιδρυσε και καθιέρωσε την διανομή αγαθών, τρόφιμα, ρούχα, χρήματα και κάθε είδους βοήθεια σε φτωχές οικογένειες, άπορους κ.λπ.

Βοηθούσε όλους, χωρίς καμία διάκριση, χριστιανούς, ιουδαίους και εθνικούς.

Κατακεραύνωνε τους εκμεταλλευτές.

Καταδιώχθηκε από δυο αυτοκράτορες.

Κοιμήθηκε σε ηλικία 49 ετών.

Τα μόνα περιουσιακά στοιχεία, που άφησε πίσω του, ήταν ένα τρίχινο ράσο και λίγα βιβλία.

Στην κηδεία του συμμετείχαν Ιουδαίοι, Εθνικοί και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης.

Από τον συνωστισμό σημειώθηκαν λιποθυμίες και θάνατοι.

Η κηδεία του έγινε την 1η Ιανουαρίου του 379, ημέρα που τον εορτάζουμε.

Στη δύση τον τιμούν στις 14 Ιουνίου, ημέρα που χειροτονήθηκε Επίσκοπος.

Ο τελευταίος Σαμουράι

Τα τελευταία λόγια του Γιούκιο Μισίμα. 25 Νοεμβρίου 1970…..

«Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή , μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας ! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…»

O Γιούκιο Μισίμα (1925-1970) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Ιάπωνες συγγραφείς, προταθείς για Νόμπελ.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, σε ηλικία 45 ετών, έβγαλε τον τελευταίο του λόγο, μπροστά σ΄ένα πλήθος Γιαπωνέζων στρατιωτών που τον χλεύαζε.
Οταν τελείωσε, έκανε Σεπούκου, την τελετουργική αυτοκτονία των Σαμουράι.

***

Πηγή: Ελεύθερη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Γνώσις»

Μισίμα Γιούκιο, «Η ηθική των σαμουράϊ στην σύγχρονη Ιαπωνία», εκδόσεις «Ερατώ», Αθήνα, 2005

Φιλμ : «Mishima. A Life in Four Chapters» 1985, Πωλ Σράντερ, Φράνσις Κόπολα, Τζωρτζ Λούκας.

Δαίμονες

«Είναι πραγματικά εκπληκτικό πόσο θυμό μπορεί να ξυπνήσει ένας δαίμονας σε έναν άνθρωπο. Θυμό και απελπισία μαζί. Αυτό που κρύβεται πίσω από την γοητεία ενός succubus είναι κυρίως η απώλεια. Οποιος «πειραχτεί» από το άγγιγμα του, αντιλαμβάνεται πολύ γρήγορα ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να δει στην πραγματικότητα όσα ο δαίμονας του έταξε. Στα πιο βαθιά σκοτάδια του εαυτού μας, είναι αυτή η απώλεια που γεννάει τα αρνητικά συναισθήματα, κυρίως του θυμού και της απελπισίας.

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ένας δαίμονας δεν έχει ανάγκη να σκοτώσει ή να κάνει κάτι εξίσου βίαιο. Απλά ξυπνάει την απώλεια σε κάποιον άνθρωπο και μετά τα δικά του συναισθήματα τον οδηγούν εκεί. Είδα ανθρώπους, όσο περνούσαν οι μέρες και ακόμα περισσότερο οι νύχτες, να γίνονται θηρία εκεί που πρώτα υπήρχε μόνο καλοσύνη και καταδεκτικότητα. Φορά τη φορά, η κούραση που προξενούσαν οι λευκές νύχτες στους ανθρώπους, αύξαναν την ευαισθησία τους και την δεκτικότητα τους και υπήρξαν ένα εξαιρετικό υπόβαθρο για την ανάπτυξη του θυμού και της απελπισίας.

Στην προσπάθεια του ο άνθρωπος να προσεγγίσει αυτό που λαχταράει, προσπαθεί να ενωθεί με τον δαίμονα , να «τραβήξει» απ’ αυτόν όσο περισσότερο μπορεί και να οικειοποιηθεί την δαιμονική του φύση.»

Πηγή : Το forum του μεταφυσικού

Γιατί ο δαίμονας δεν έχει δικό του σχήμα και παίρνει το σχήμα των πιο κρυφών και αρχετυπικών επιθυμιών μας.

ΥΓ. Τώρα τελευταία ασχολείται και με τη διαφήμιση, τη μόδα, την TουBούλα και γενικά …
Και μη εισενέγγης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρήσαι ημάς από του πονηρού, αμήν.

Nίκος Καζαντζάκης

Η ΡΑΤΣΑ.

«Μην πεθάνεις, για να μην πεθάνουμε!» φωνάζουν μέσα σου
οι νεκροί…….Δεν προφτάσαμε να κάμουμε έργα τις ιδέες, κάμε τις έργα εσύ!
Δεν προφτάσαμε να συλλάβουμε και να στερεώσουμε το πρόσωπο της
ελπίδας μας , στερέωσέ το εσύ!
Τέλεψε το έργο μας! Τέλεψε το έργο μας!…

«Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα,
είναι να νοιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους.
Το δεύτερο,να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις
το έργο τους.
Το τρίτο σου χρέος,να παραδώσεις στον γιο την μεγάλη
εντολή να σε ξεπεράσει.»

«Μην κρατάς τίποτα για υστερνή. Μου αρέσει ο κίντυνος.
Μπορεί να χαθούμε, μπορεί να σωθούμε. Μη ρωτάς!!
Απίθωνε κάθε στιγμή στα χέρια του κιντύνου τον κόσμο όλο!!
Εγω, ο σπόρος του αγέννητου, τρώγω τα σωθικά της ράτσας σου
και φωνάζω!!»

1. Aν και υπήρξε ισόβιος οπαδός του Nιτσεϊκού Yπερανθρώπου, ο Kαζαντζάκης δεν μπορούσε να σκοτώσει ούτε ένα ποντίκι. Όπως μας βεβαιώνει η σύζυγος του Σικελιανού, Άννα, στο εξοχικό του στην Aίγινα έβαζε φάκα για τους ποντικούς και μετά τους ελευθέρωνε, ανοίγοντάς τους την πόρτα!
2. O μέγας έρωτας της ζωής του ήταν μία Eβραιοπούλα, η Pαχήλ, την οποία συναντούσε στα κιμπούτς του Iσραήλ και στο Παρίσι, όντας παντρεμένος με την Eλένη Σαμίου.
3. Το 1907, σε ηλικία 24 ετών, ο Kαζαντζάκης γράφτηκε επισήμως στην Mασονική Στοά Aθηνών! Στους Bαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 κατετάγη εθελοντής, και πού νομίζετε ότι πολέμησε ο κουραμπιές συγγραφέας των 29 ετών; Aποσπασμένος στο ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού Bενιζέλου, με τον οποίο ο μπαμπάς του Mιχάλης Kαζαντζάκης ήσαν παλιοί φίλοι.
4. Ο Kαζαντζάκης θαύμαζε ιδιαιτέρως τον Eβραίο ιδρυτή του KKE Aβραάμ Mπεναρόγια. Η πιο ασυνήθιστη συνάντηση έγινε ένα καλοκαιρινό απόγευμα του 1945 στο σπίτι του τεχνοκριτικού Άγγελου Προκοπίου (μετέπειτα θαυμαστή και μέντορα του αρχηγού της 21ης Aπριλίου Γ. Παπαδόπουλου!) στο Mετς: O Mπεναρόγιας, ο N. Πουλιόπουλος και άλλοι επιφανείς κομμουνιστές συζητούσαν με τον 62χρονο Kαζαντζάκη πώς θα σωθεί το EAM από την οργανωμένη επίθεση της αστικής αντίδρασης!
5. O Στρατάρχης Aλέξανδρος Παπάγος αποκαλούσε τον Kαζαντζάκη «κόκκινο φίδι» και έγινε η αιτία να φύγει μεταπολεμικά από την Eλλάδα ο μεγάλος συγγραφέας.
6. Αυτός που έσωσε τον Kαζαντζάκη ως συγγραφέα, ήταν ο Πάπας: Έβαλε στον κατάλογο με τα απαγορευμένα βιβλία τον «Tελευταίο Πειρασμό» και το «Xριστός ξανασταυρώνεται» με αποτέλεσμα οι Έλληνες να αρχίσουν να ενδιαφέρονται για τον Kαζαντζάκη που μέχρι το 1950 ήταν στα αζήτητα.
7. Η εκκλησία επρόκειτο να αφορίσει τον Kαζαντζάκη, αλλά την τελευταία στιγμή επενέβη η βασίλισσα Φρειδερίκη. Κατόπιν προτροπής της Mαρίας Bοναπάρτη (συζύγου του πρώην Ύπατου Aρμοστή της Kρήτης πρίγκηπος Γεωργίου), η Φρειδερίκη συνάντησε στο Παρίσι τον συγγραφέα. Ο Kαζαντζάκης την γοήτευσε, στην Eλλάδα έφτασε η είδηση του πολύωρου τετ-α-τετ της βασίλισσας με τον «αντίχριστο» και τα υπόλοιπα είναι ιστορία: H εκκλησία δεν τόλμησε να τον αφορίσει και τα βιβλία του ελεύθερα άρχισαν να πουλάνε σαν ζεστά κουλούρια.

Η πρώτη ελληνική υποψηφιότητα για Νόμπελ Λογοτεχνίας, ήρθε πολύ πριν τον Σεφέρη και τον Ελύτη, και συγκεκριμένα το 1946, όταν η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών πρότειναν στην Σουηδική Ακαδημία τους Νίκο Καζαντζάκη και Άγγελο Σικελιανό ως από κοινού υποψήφιους για το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Όμως τέτοιες προτάσεις στη Σουηδική Ακαδημία μπορούσαν να κάνουν μόνο ακαδημίες, ακαδημαϊκοί, και γνωστοί άνθρωποι του πνεύματος. Ο Καζαντζάκης είχε ήδη από τον Μάρτιο του 1945 υποβάλει την αίτηση του στην Ακαδημία Αθηνών, καθώς και ένα κατάλογο με τα μέχρι τότε έργα του, αλλά η Ακαδημία δεν τον πρότεινε. Μόλις ένα χρόνο πριν, τον είχε θεωρήσει ακατάλληλο για μέλος της, καθώς ήταν κομμουνιστής, διέφθειρε τους νέους, και ήταν «τελείως ξένος προς την Ελλάδα».

Το θέμα της υποψηφιότητας Καζαντζάκη παίρνει διαστάσεις και προκαλεί συμπάθεια στο πρόσωπό του, την ίδια στιγμή που εκείνος κατακτά όλο και περισσότερο τη διεθνή αναγνώριση μέσω των έργων του και ανοίγει πλατιά τον δρόμο του προς το Βραβείο. Το 1952 η Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών τον προτείνει ως υποψήφιο και προσφέρεται να του δώσει Νορβηγική υπηκοότητα, αλλά αυτός αρνείται την πρόταση.

Η όλη ιστορία της διεκδίκησης, της θετικής απόφασης και τελικά της ματαίωσης της απονομής του Νόμπελ στον Καζαντζάκη έληξε το 1957, 11 χρόνια μετά την πρώτη αναφορά. Εκείνη τη χρονιά το Νομπέλ Λογοτεχνίας απονεμήθηκε στον Αλμπέρ Καμύ, είδηση που βρήκε βαριά άρρωστο τον Καζαντζάκη στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Φράιμπουργκ της Γερμανίας.

Την ώρα που όσοι αποτέλεσαν εμπόδιο στην απονομή του βραβείου στον Καζαντζάκη έτριβαν τα χέρια τους από χαρά, ο Νομπελίστας πλέον Καμύ, έγραφε στην Ελένη Καζαντζάκη: «Τη μέρα που λυπόμουν να δεχθώ μια διάκριση που ο Καζαντζάκης άξιζε εκατό φορές περισσότερο, πήρα από εκείνον το πιο γενναιόδωρο από όλα τηλεγράφημα. Λίγο αργότερα κατάλαβα με τρόμο πως το μήνυμα αυτό ήταν γραμμένο λίγες μέρες πριν πεθάνει. Μαζί του χάθηκε ένας από τους τελευταίους μεγάλους καλλιτέχνες. Είμαι από εκείνους που αισθάνονται και θα εξακολουθήσουν να αισθάνονται το μεγάλο κενό που άφησε».

Πηγες :
http://phorum.gr
http://www.cosmo.gr

Ελληνικός Μεσαίωνας

Η Μονή της Μεγίστης Λαύρας υπήρξε το πρώτο μεγάλο κοινόβιο στο , Aγιο Ορος.

Η παράδοση λέει, ότι ιδρύθηκε το 963 από τον μοναχό Αθανάσιο, προσωπικό φίλο του αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά, στη χρηματική βοήθεια του οποίου και στηρίχτηκε.

Ο διάδοχος του Φωκά, αυτοκράτορας Ιωάννης Τσιμισκής υπέγραψε το 972 τον περίφημο Τράγο, το πρώτο τυπικό του Αγίου Όρους, στο οποίο ορίζεται ένα καθεστώς συνύπαρξης του αναχωρητικού και του κοινοβιακού συστήματος.

Στη μονή υπάρχει τοιχογραφία που απεικονίζει του Σοφό Σόλωνα.

Η Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, στη χερσόνησο του Άθω, χτίστηκε το 972 . Η ανέγερση των σημερινών κτισμάτων έγινε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνού.

Η βιβλιοθήκη της μονής διαθέτει ανεκτίμητους θησαυρούς. Μεταξύ άλλων 1700 χειρόγραφα και περισσότερα από 10.000 έντυπα βιβλία.

Το 1749 στη µονή ιδρύθηκε η γνωστή Αθωνιάδα Σχολή, που σε εποχές δίσεκτες για το Γένος προσέφερε γνώση και µορφωση πνευµατική.

Στην κεντρική πύλη της Μονής, οι πρώτες τοιχογραφίες που αντικρίζει ο προσερχόμενος προσκυνητής απεικονίζουν τον Απόλλωνα (άνω δεξιά) και τον Έλληνα βασιλέα της Αιγύπτου Θούλη (άνω αριστερά). Οι τοιχογραφίες αυτές ιστορήθηκαν στα 1870.

Υπάρχουν ακόμα απεικονίσεις του Σοφού Πλάτωνος, του Σοφού Αριστοτέλη και του Σοφού Σοφοκλή.

*****************************************************************************************

Στη Σιάτιστα Κοζάνης, στον Προφήτη Ηλία, μία εκκλησία που κτίστηκε το 1701 και παραμένει κλειστή εδώ και χρόνια λόγω σεισμού, υπάρχουν τοιχογραφίες με παραστάσεις αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων.

Στον γυναικωνίτη της Αγίας Παρασκευής, της παλαιότερης εκκλησίας της Σιάτιστας (1667), υπάρχουν απεικονίσεις των Σόλωνα, Πλούταρχου, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Θουκυδίδη και Σίβυλλας, ενώ ακριβώς από πάνω υπάρχει σχεδιάγραμμα του γενεαλογικού δένδρου του Ιησού.

*******************************************************************************************

Στo νησάκι της λίμνης των Ιωαννίνων, δυτικά του χωριού, βρίσκεται η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών. Με την ίδρυση και την ιστορία του μοναστηριού συνδέεται άμεσα η μεγάλη βυζαντινή οικογένεια των Φιλανθρωπινών, της οποίας πολλά μέλη έλαβαν μεγάλα αξιώματα στη διοίκηση του βυζαντινού κράτους. Κλάδος της οικογένειας αυτής μετοίκησε από την Κωνσταντινούπολη στα Γιάννενα με την ίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου (1204).

Ο πρώτος Ναός της Μονής χτίστηκε το 1292, από τον ο Μιχαήλ Φιλανθρωπινό.

Στο νότιο εξωνάρθηκα και αριστερά της εισόδου του Ναού, εικονίζονται ολόσωμοι, επτά Ελληνες φιλόσοφοι, ο Πλάτων, ο Απολλώνιος , ο Σόλων, ο Αριστοτέλης, ο Πλούταρχος, ο Θουκυδίδης και ο Χείλων.

Ο παιδευτικός χαρακτήρας των τοιχογραφιών συνδέεται με την πνευματική αίγλη της Μονής, στην οποία, σύμφωνα με την παράδοση, λειτουργούσε Εκπαιδευτήριο από της ιδρύσεως της, καθώς και το «Κρυφό Σχολειό» του Νησιού. Στη βιβλιοθήκη της φυλάσσονταν ο «Κουβαράς», χειρόγραφος κώδικας, όπου οι μοναχοί κατέγραφαν το χρονικό της Ηπείρου.