Ιδιαζόντως

πραγματικά.

Έλεγχος των μαζών


Πως να έχετε το κόσμο υπό τον έλεγχό σας (How to control people)
του Charley Reese

Η διαφορά μεταξύ της αληθινής εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης έχει με έξυπνο τρόπο θολωθεί. Ακολουθούν μερικές ιδέες για τον τρόπο με τον οποίο οι έξυπνοι άνθρωποι μπορούν να ελέγξουν τους άλλους ανθρώπους. Αν κάτι από όλα αυτά σας φαίνεται γνώριμο, ε τότε είναι καιρός να ξυπνήσετε!
Το πιο σημαντικό στον έλεγχο των ανθρώπων είναι να μην το ξέρουν πως τους ελέγχεις. Εάν οι άνθρωποι ήξεραν, αυτή η γνώση θα έφερνε τη δυσαρέσκεια και ενδεχομένως την εξέγερση, οι οποίες έπειτα θα απαιτούσαν την ωμή βία και τον τρόμο, παρωχημένες και όχι 100% επιτυχημένες μεθόδους ελέγχου.
Είναι ευκολότερο από ό,τι νομίζετε να ελεγχθούν οι άνθρωποι έμμεσα, και να τους χειριζόσαστε έτσι ώστε να σκέφτονται αυτό που θέλετε να σκέφτονται, και να κάνουν αυτό που θέλετε να κάνουν.
Μια βασική τεχνική είναι να κρατηθούν ανίδεοι. Οι μορφωμένοι άνθρωποι δεν είναι το ίδιο εύκολοι να τους χειριστείς. Η κατάργηση της δημόσιας εκπαίδευσης ή ο περιορισμός της πρόσβασης στην εκπαίδευση θα ήταν η άμεση προσέγγιση. Αυτό όμως θα ήταν πολύ φανερό. Η έμμεση προσέγγιση είναι να ελεγχθεί η εκπαίδευση που λαμβάνουν.
Είναι δυνατό να είναι ένας Ph.D., γιατρός, δικηγόρος, επιχειρηματίας, δημοσιογράφος, ή λογιστής, για να δώσουμε μερικά μερικά παραδείγματα, και να είναι συγχρόνως ένα αμόρφωτο άτομο. Η διαφορά μεταξύ της αληθινής εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης έχει θολωθεί έξυπνα στην εποχή μας έτσι ώστε έχουμε τους ανθρώπους που ασκούν με επιτυχία τις ειδικότητές τους, ενώ συγχρόνως είναι τελείως ανίδεοι για τα μεγαλύτερα ζητήματα του κόσμου στον οποίο ζουν.
Το πιο προφανές σύμπτωμα είναι η απουσία της πρωτογενούς, αυθεντικής σκέψης. Αν τους υποβάλλετε μια ερώτηση, θα καταλήξουν να αναπαράγουν κάτι που σκέφτηκε κάποιος άλλος σαν απάντηση. Τι πιστεύουν οι ίδιοι όμως; Ε λοιπόν, αυτό δεν τους απασχολεί. Η εκπαίδευσή τους αποτελείται από την εκμάθηση του πώς να χρησιμοποιήσει τη βιβλιοθήκη και να αναφέρει τις πηγές.
Αυτό απλοποιεί πολύ τα πράγματα για αυτόν που θέλει να ελέγχει την σκέψη των άλλων, επειδή με αρκετά χρήματα, με τις χρηματοδοτήσεις των πανεπιστημίων, με τα ιδρύματα δωρεών, ιδρύματα επιχορηγήσεων, και μέσω της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, είναι σχετικά εύκολο να ελέγξεις ποιούς θα θεωρούν ως τις αυθεντίες που θα αναφέρουν, αντί να τους αφήσεις να σκεφτούν από μόνοι τους.
Μια άλλη τεχνική είναι να τους κρατάς πάντα διασκεδαζόμενους. Οι ρωμαίοι αυτοκράτορες οργάνωναν τσίρκα και μονομαχίες στις αρένες επειδή δεν είχαν την τηλεόραση. Εμείς έχουμε την τηλεόραση επειδή δεν έχουμε τσίρκα και μονομαχίες στις αρένες. Με οποιοδήποτε τρόπο, ο σκοπός είναι να κρατηθεί η σκέψη των ανθρώπων στη ψυχαγωγία, τον αθλητισμό, και τα περιφερειακά πολιτικά θέματα. Με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειαστεί να να ανησυχήσετε ότι κάποτε θα καταλάβουν τα πραγματικά ζητήματα και τον τρόπο με τον οποίο σας δίνουν την δυνατότητα να τους ελέγχετε.
Ακριβώς όπως ένα αληθινά μορφωμένο άτομο είναι δύσκολο να ελεγχθεί, το ίδιο ισχύει και για ένα οικονομικά ανεξάρτητο άτομο. Επομένως, θέλετε να δημιουργήσετε τις συνθήκες που θα παράγουν ανθρώπους που εργάζονται με μισθό, δεδομένου ότι οι μισθωτοί έχουν μόνο μικρό έλεγχο του οικονομικού πεπρωμένου τους. Θα θελήσετε επίσης να ελέγξετε το νομισματικό, το πιστωτικό και τραπεζικό σύστημα. Έτσι, και με τον πληθωρισμό του νομίσματος θα καταστεί σχεδόν αδύνατο για τους μισθωτούς να συσσωρεύσουν κεφάλαιο. Μπορείτε επίσης με περιοδικές υποτιμήσεις να οδηγήσετε σε κατάρρευση τις οικογενειακές επιχειρήσεις, τους μικρούς αγρότες, και τους ανεξάρτητους επιχειρηματίες, συμπεριλαμβανομένων και των ανεξάρτητων κοινοτικών τραπεζών.
Για να κρατήσετε τα συνδικάτα υπό έλεγχο, προωθείτε ένα σχέδιο που επιτρέπει σε σας να μετατοπίζετε τις θέσης εργασίας της παραγωγής εκτός της χώρας και μετά να επαναφέρετε τα προϊόντα αυτά ως εισαγωγές (free trade). Με αυτό τον τρόπο, θα απαλλαγείτε από τα συνδικάτα ή θα έχετε μόνο υπάκουα συνδικάτα.
Μια άλλη τεχνική είναι να αγοράζονται αμφότερα τα πολιτικά κόμματα, έτσι ώστε από μιά στιγμή και μετά οι άνθρωποι θα θεωρούν πως είτε ψηφίσουν για τον υποψήφιο Α είτε για τον υποψήφιο Β, αυτοί θα εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές.
Αυτό θα δημιουργήσει μια μεγάλη απάθεια και μια πεποίθηση ότι η πολιτική διαδικασία είναι άχρηστη και δεν πρόκειται να φέρει πραγματική αλλαγή. Αρκετά σύντομα θα έχετε έναν πληθυσμό που αισθάνεται απολύτως ανίσχυρος, και που θα σκέφτεται ότι για όλα τα άσχημα πράγματα που του συμβαίνουν δεν φταίει κάποιος συγκεκριμένα, αλλά είναι ένα αποτέλεσμα παγκόσμιων δυνάμεων ή της “εξέλιξης” ή κάποια άλλη εξαϋλωμένη και αφηρημένη έννοια. Αν είναι απαραίτητο, μπορείτε να προσφέρετε και τους αποδιοπομπαίους τράγους.
Έτσι, θα μπορείτε να τους αφήνετε να αιμορραγούν μέχρι τελευταίας σταγόνας, χωρίς να έχετε να ανησυχείτε ότι ένας από αυτούς θα γλιστρήσει μέσα στο σπίτι σας μια νύχτα να σας κόψει το λαιμό. Αν τα κάνετε όλα σωστά και όπως πρέπει, δεν θα ξέρουν ούτε καν ποιανού λαιμό να κόψουν.

http://video.google.com/googleplayer.swf?docid=1225481207300275539&hl=el&fs=true

5 Σχόλια »

  1. Μαρία, αυτα ξερουμε πως γίνονται εδω και πολλα χρονια. Δηλαδή μια γενικευμένη επιχειρηση αποδυναμωσης της ελευθερης βούλησης. Τώρα αυτό το πρόσφατο παιχνίδι ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματά μας, μέσα απ’ τα ΜΜΕ, δείχνει οτί πιθανότατα συμβαίνει και το τελευταίο σχόλιο, δηλαδή το παιχνίδι ποντικιού/γάτας με σκοπό να αδιαφορούμε για τα πολιτικά. Κι είναι αλήθεια, όταν ο άνθρωπος απολαμβάνει την ειρήνη και ευημερία, τείνει να επαναπαύεται και να μην απασχολείται με τα κοινά.

    Ωστόσο η ανθρώπινη ιστορία είναι ένας συνεχής, σαχλός φαύλος κύκλος. Κάποιοι θολωμένοι απ’ την έπαρση και τον έρωτα για εξουσία προσπαθούν να ελέγξουν το πλήθος. Παλιότερα έτρεχε πολύ περισσότερο αίμα σαν αποτέλεσμα. Τώρα οι σφαγές είναι κάπως πιο αναίμακτες..

    Θυμάμαι τα πρωτοαντιλήφθηκα αυτά στην εφηβεία μου. Έκτοτε πέρασαν πολλά χρόνια. Συνειδητοποίησα σφαιρικά την πραγματικότητα και πλέον εμπιστεύομαι μόνο την προσωπική μου κρίση.
    Θέλω να πώ οτι δεν είναι ούτε χαζοί ούτε ηλιθιοι κι ούτε τεμπέληδες όλοι οι άνθρωποι. Αντίθετα οι περισσότεροι περνάμε σ’ αυτή τη φάση που λέγαμε, στη φάση μιας εσωτερικής μάχης. Θέλω να πιστεύω πως ο άνθρωπος περνάει σε μια κατάσταση ανοσίας πρός όλες αυτές τις «πολιτικές» μεθόδους ελέγχου της κοινής αντίδρασης.

    Φοβάμαι πως πλέον πολύ σύντομα οι εξουσιαστές θα περάσουν σε άμεσες και πρακτικές μεθόδους ελέγχου της σκέψης. Τότε όμως πάλι δεν θα φταίει ο μέσος πολίτης που απλώς παλεύει στην καθημερινότητά του.

    Να είσαι καλά

    Σχόλιο από δημητρα | Τρίτη, 27 Ιανουαρίου , 2009

  2. Ο μέσος πολίτης, δηλαδή εμείς Δήμητρα, ευθύνεται στο βαθμό που συνεργάζεται στην ανθρώπινη αποκτήνωση, προς εξυπηρέτηση ιδίων μικροσυμφερόντων.
    Κι όσο περισσότερο καταλαβαίνει, τόσο περισσότερο ευθύνεται.
    Οπως όλοι ξέρουμε, είναι πολλοί, πάρα πολλοί, οι «μέσοι πολίτες» που συνεργάζονται στην εξαπάτηση της κοινωνίας, πιστεύοντας πως έτσι βελτιώνουν τις συνθήκες της δικής τους ζωής εις βάρος των υπολοίπων. Χωρίς τη δική τους ενσυνείδητη συνεργασία, όλο αυτό το τσίρκο θα ήταν αδύνατον.
    Ηδη ο καιρός της άμεσης βίας έχει φτάσει και στις κοινωνίες του λεγόμενου δυτικού κόσμου και να δούμε που θα μας βγάλει.
    Η εποχή του «άμεσου και πρακτικού ελέγχου της σκέψης» έπεται, αμέσως μετά.

    Σχόλιο από mnk | Πέμπτη, 29 Ιανουαρίου , 2009

  3. Πολύ ωραίο άρθρο, ωστόσο διαφωνώ με το εξής:
    Αν και γενικώς είναι καλό να διαμορφώνουμε άποψη από μόνοι μας μέσω εμπειρίας και κρίσης μερικές φορές η κρίση κάποιων ανθρώπων που θεωρούμε αξιόπιστους μπορεί να είναι εξίσου χρήσιμη.
    Τώρα ο όρος αξιοπιστος είναι λίγο υποκειμενικός. Θα μπορούσε να είναι ένας συγγραφέας που από οσα έργα του έχουμε δει συμφωνούμε, ωστόσο αυτό δεν μας εξασφαλίζει την συμφωνί με όλα τα έργα του. Έτσι, δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε πλήρως κάποιο συγγραφέα (αλλιώς ουσιαστικά γινόμαστε φερέφωνό του). Αυτό που θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει να κάνουμε είναι να έχουμε την κρίση μας και σε κάποια θέματα εμπιστευόμενοι αξιοπιστα πρόσωπα να διευρύνουμε την άποψη μας και να την αντιπαραβάλλουμε- προσαρμόζουμε στην κρίση μας.

    Συνοψίζοντας θα ήθελα να επαναλάβω το σφαρικό και εξαιρετικό άρθρο.

    http://gregsopinion.wordpress.com

    Σχόλιο από greggr | Τετάρτη, 22 Ιουλίου , 2009

  4. Φίλε μου, σίγουρα κανείς δεν μπορεί να τα σκεφτεί όλα μόνος του, εξ αρχής. Θα έπρεπε τότε ν΄αρχίσει απ΄την ανακάλυψη της φωτιάς και σίγουρα δεν θα πήγαινε μακριά. Όλοι στηρίζονται στις πλάτες των προηγούμενων, ετσι δουλεύει ο πολιτισμός εφ’ όσον είμαστε θνητοί και δεν έχουμε άπειρο χρόνο στην διάθεσή μας.

    Το θέμα που θέτει το άρθρο είναι τελείως διαφορετικό.
    Αν θεωρώ κάποιον συγγραφέα (ή θεωρία ή άποψη ή…) αυθεντία, επειδή έτσι μου είπαν οι «επαΐοντες», ή βασίστηκα στην δική μου κρίση για το τι με πείθει ή όχι. Είναι θέμα ανάληψης ευθύνης για την δικιά μου σκέψη κι επιλογή ή προτίμησής μου ν’ ακολουθήσω τον συρμό, την πεπατημένη για να αισθάνομαι «ασφαλής».
    Η ελεύθερη σκέψη προϋποθέτει γενναιότητα.

    Σχόλιο από mnk | Πέμπτη, 23 Ιουλίου , 2009

  5. Πολύ ωραίο άρθρο, ωστόσο διαφωνώ με το εξής:
    Αν και γενικώς είναι καλό να διαμορφώνουμε άποψη από μόνοι μας μέσω εμπειρίας και κρίσης μερικές φορές η κρίση κάποιων ανθρώπων που θεωρούμε αξιόπιστους μπορεί να είναι εξίσου χρήσιμη.
    Τώρα ο όρος αξιοπιστος είναι λίγο υποκειμενικός. Θα μπορούσε να είναι ένας συγγραφέας που από οσα έργα του έχουμε δει συμφωνούμε, ωστόσο αυτό δεν μας εξασφαλίζει την συμφωνί με όλα τα έργα του. Έτσι, δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε πλήρως κάποιο συγγραφέα (αλλιώς ουσιαστικά γινόμαστε φερέφωνό του). Αυτό που θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει να κάνουμε είναι να έχουμε την κρίση μας και σε κάποια θέματα εμπιστευόμενοι αξιοπιστα πρόσωπα να διευρύνουμε την άποψη μας και να την αντιπαραβάλλουμε- προσαρμόζουμε στην κρίση μας.

    +1

    Σχόλιο από Ursa Zimmer | Τετάρτη, 26 Οκτωβρίου , 2011


Σχολιάστε